Wikingowie w Wielkiej Brytanii… Anglia, Irlandia, Szkocja i Walia

Mówi się, że Wikingowie próbowali po raz pierwszy przedostać się do Szkocji w 794 r. na wyspie Iona, rok po tym, jak przejęli wyspę Lindisfarne w Northumbrii. Jest bardzo mało zapisów na ten temat.

W 839 roku ogromna skandynawska flota popłynęła rzekami Tai i Irne do serca piktyjskiego królestwa Fortray, gdzie mieszkali Piktowie.

Norwegowie założyli swoje domy na Szetlandach, Orkadach (Północnych), Hebrydach, Wyspie Man i części Szkocji w połowie IX wieku, kiedy to Wikingowie przybyli na te tereny.

Na Hebrydach i Man osadnicy nordyccy wymieszali się nieco z ludnością gaelicką (zob. nordyccy Gaelici). Terytoriami tymi zarządzali lokalni hrabiowie, którzy byli kapitanami statków lokalnych wikingów lub przywódcami wojskowymi. Z drugiej strony, hrabia Orkadów i Szetlandów twierdził, że jest jego właścicielem i zarządcą.

W roku 875, król Harald Firerer poprowadził siły morskie z Norwegii do Szkocji. Kiedy próbował zjednoczyć Norwegię, wielu ludzi, którzy go nie lubili, schroniło się na wyspach.

Oprócz plądrowania innych miejsc, próbowali również zaatakować Norwegię, która bardzo im się nie podobała. Zbudował flotę i pokonał buntowników, przejmując kontrolę nad hrabiami, którzy uciekli do Islandii. W końcu rządził nie tylko Norwegią. Władał również częścią Szkocji.

Często w Szkocji uważa się, że rok 1266 jest prawdziwym końcem epoki wikingów.

W 1263 r. norweski król Haakon IV wysłał flotę statków z Norwegii i Orkadów na zachodnie wybrzeże w odpowiedzi na najazd Szkotów na Skye. Okręty Magnus III, Magnus i Dougal z wyspy Man były w kontakcie z jego okrętem, który nawiązał kontakt również z ich flotami.

Po załamaniu się rozmów pokojowych, jego oddziały walczyły z Szkotami pod Largs w Ayrshire. Choć walka trwała długo, oznaczało to, że Skandynawowie nie będą mogli w tym roku ponownie najechać. W zimie Haakon zmarł podczas snu na Orkadach. Jego syn Magnus przekazał Królestwo Człowieka i Wysp oraz wszystkie wyspy szkockie Aleksandrowi III na mocy traktatu z Perth.

Król Christian I z Danii zrezygnował z Orkadów i Szetlandów, aby zabezpieczyć posag swojej córki, która miała poślubić Jakuba III ze Szkocji w 1468 roku.

Hrabiowie Orkadów i Szetlandów zarządzali tymi obszarami, które do tego czasu znajdowały się pod panowaniem Norwegii. Kiedy Karol II podpisał ustawę z 1669 roku, dotrzymał obietnicy, że Orkady i Szetlandy wejdą w skład jego królestwa. Powiedział, że będą one wyłączone z jakiegokolwiek “rozwiązania ziem Jego Królewskiej Mości” i są teraz oficjalnie częścią Zjednoczonego Królestwa.

Wikingowie w Walii

Wikingowie nie opanowali Walii w takim stopniu jak Anglii.

Wikingowie przenieśli się na południe, w okolice St. David, Haverfordwest i innych miejsc. Wciąż można znaleźć stare nordyckie domy w Skokholm, Skomer i Swansea, a także w innych miejscach.

Ale Wikingowie nie najechali na walijskie królestwa, które znajdowały się na szczytach wzgórz, jak niektórzy myśleli, że to zrobią.

Referencje

1. Barraclough, E.R. (2017). 10 najlepszych książek o Wikingach. The Guardian.
2. Williams, T. (2017). Viking Britain: A History.
3. Fitzhugh, W., & Ward, E. (red.)Wikingowie: The North Atlantic Saga.