وایکینگ ها در بریتانیا .. انگلستان، ایرلند، اسکاتلند و ولز

وایکینگ ها در بریتانیا اثر بسیار مهمی در تاریخ بریتانیا به جا گذاشتند که از نظر فرهنگی و زبانی تا حد زیادی بر بریتانیا تأثیر گذاشت.

در این پست در مورد تاریخچه وایکینگ ها در بریتانیا و چگونگی تثبیت و شکوفایی آنها صحبت خواهیم کرد.

درباره وایکینگ ها در بریتانیا

تهاجم وایکینگ ها به بریتانیا مراحل مختلفی را طی کرده است که از انگلستان شروع شده و از ایرلند و اسکاتلند می گذرد.

وایکینگ ها در انگلستان

وجود وایکینگ ها در بریتانیا با حمله به انگلستان شروع می شود که بیشترین تأثیر را در مقایسه با سایر پادشاهی ها داشت.

وایکینگ ها در سال 793 به انگلستان یورش بردند و به لیندیسفارن یورش بردند و استخوان های سنت کاتبرت را که در صومعه ای در آنجا نگهداری می شد، دزدیدند.

گروهی راهبان را کشتند و پولشان را گرفتند. در این حمله «عصر فتح وایکینگ ها» آغاز شد.

وایکینگ ها توانستند این کار را انجام دهند زیرا از کشتی های بلند استفاده می کردند.

در دهه آخر قرن هشتم، خشونت های زیادی در سواحل شمالی و غربی انگلستان وجود داشت، اما در مقیاس کوچک. تهاجم وایکینگ ها در شهرهای ساحلی انگلیس ادامه داشت. در حالی که اولین گروه های حمله کوچک بودند، تصور می شد که آنها برنامه های زیادی دارند.

زمستان بین سالهای 840 و 841 بود که نروژی ها بیرون رفتند. آنها در جزیره ای در سواحل ایرلند منتظر بودند. وایکینگ ها در اولین زمستان خود در بریتانیا در جزیره تانت در کنت اقامت داشتند.

این دومین بار در سال 854 بود که گروه مهاجمان برای زمستان در جزیره شپی در خور تیمز ماندند. در سال 864، آنها به تانت بازگشتند تا برای زمستان کمپ برپا کنند.

سال بعد، یک ارتش بزرگ بت پرست به رهبری برادران فلج، ایوار، هالفدان و اوب راگنارسون به شرق آنگلیا رسیدند. فرمانروای وایکینگ دیگری (گاترام) به آنها پیوست.

آنها سپس به نورثومبریا رفتند و یورک را تصرف کردند و نورس یورک را به شهر وایکینگ ها تبدیل کردند که در آن برخی از مردم به عنوان کشاورز و صنعتگر زندگی می کردند.

وایکینگ ها اکثر پادشاهی های انگلیسی را که در آن زمان در حالت هرج و مرج بودند، تصرف کردند. در جریان حمله برادران هالفدان به نورثومبریا، پسران رنجر و ایوار بی استخوان، پادشاه انگلیسی فورسد توسط برادران هالفدان به یک عروسک خیمه شب بازی تبدیل شد. این امر نورثامبریا را به خانه شمالی آنها تبدیل کرد.

“ارتش بزرگ تابستانی” در سال 870 به رهبری یک رئیس وایکینگ به نام باگسیک و پنج ارل به انگلستان آمد. کشور را تصاحب کردند. این نبرد بین نیروهای وایکینگ بود که تا سال 871 مسئولیت اکثریت انگلستان را بر عهده داشتند، زمانی که آنها قصد داشتند با کمک ارتش بت پرست بزرگ به پادشاهی وسکس حمله کنند.

افراد باگسیک و نیروهای هالفدان سعی کردند آنها را (که قبلاً بیشتر انگلستان را از سنگر خود در نورس یورک فتح کرده بودند) متوقف کنند.

باجسک و ارل در نبرد اشداون در 8 ژانویه 871 کشته شدند که این دو کشته شدند. در نتیجه، بسیاری از وایکینگ ها به شمال انگلستان بازگشتند و یورک اسکاندیناوی پایتخت پادشاهی وایکینگ ها شد. اما آلفرد کبیر توانست آنها را بیرون کند. پس از شکست دادن حملات وایکینگ ها در مرز، آلفرد و جانشینانش توانستند یورک را که در ساحل بود، تصرف کنند.